Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Qui est in parvis malis. Duo Reges: constructio interrete. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.

Praeclare hoc quidem.: Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?
Quo tandem modo?: Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
Primum divisit ineleganter;: Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
Bork: Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
In schola desinis.: Ea possunt paria non esse.
At certe gravius.: Quo modo autem philosophus loquitur?

Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Sed quot homines, tot sententiae; At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Non semper, inquam; Quid iudicant sensus? Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Ita prorsus, inquam; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.
Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.
Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.
Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est?
Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Age sane, inquam.
Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum.
Quam si explicavisset, non tam haesitaret.

Si una virtus, unum istud, quod honestum appellas, rectum,
laudabile, decorumerit enim notius quale sit pluribus
notatum vocabulis idem declarantibus-, id ergo, inquam, si
solum est bonum, quid habebis praeterea, quod sequare?

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.