Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quae duo sunt, unum facit. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Duo Reges: constructio interrete. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;

Quasi vero hoc didicisset a Zenone, non dolere, cum doleret! Illud audierat nec tamen didicerat, malum illud non esse, quia turpe non esset, et esse ferendum viro.

Nam de isto magna dissensio est.

Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Suo enim quisque studio maxime ducitur. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Easdemne res? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.

Hic ambiguo ludimur.: Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.
Bork: Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Bork: Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?
Tubulo putas dicere?: Natura sic ab iis investigata est, ut nulla pars caelo, mari, terra, ut poëtice loquar, praetermissa sit;

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.
Est, ut dicis, inquam.
Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant;

Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.
Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Quos ille, di inmortales, cum omnes artus ardere viderentur,
cruciatus perferebat! nec tamen miser esse, quia summum id
malum non erat, tantum modo laboriosus videbatur;

Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus
etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem
abeunt, qui venerant.